Lombok Heaven

Goedemorgen lieve familie en vrienden!

Eventjes een update vanuit het verre verre Oosten… Vorige week zondag vertrok ik ’s ochtends vroeg naar Lombok. Ik werd al om half zes ’s ochtends afgezet bij Padang Bai, vanwaar ik de boot zou nemen. De eerste boot ging echter pas om negen uur…. Ik mocht dus even een paar uurtjes wachten. Vervolgens de boot gepakt. De reis duurde best lang, vier uur, want ik had per ongeluk die ietwat langere route gepakt. De reis verliep echter prima. Toen de boot op Lombok aankwam, vroeg ik aan het meisje achter mij waar ze heen ging. Zij bleek ook naar Kuta te gaan, waardoor we mooi een taxi konden delen. Scheelde zo tien euro. Op zondag was ik toevallig aan het appen met Elin (met wie ik de zumbales op school had gedaan). Toen bleek dus onverwachts dat zij ook in Lombok was!! Elin verbleef in een homestay in Kuta. Ik besloot om me in ieder geval voor één nacht bij haar aan te sluiten. Aangekomen bij Lara Homestay werd ik positief verrast! Lara Homestay wordt gerund door Gap en Lara, en stel in de dertig. Ze hebben slechts vier kamers en zijn pas 45 dagen open. De kamers zijn super: wij hadden een groot bed, super goede douche, airco, handdoeken etc. We betaalden slechts 8 euro voor de kamer, inclusief ontbijt! Oftewel 4 euro per persoon, ruimschoots binnen het budget! Die middag liet Elin mij Kuta zien. Samen reden we op de scooter naar twee mooie stranden en cruisten we een beetje rond. Lekker bij gekletst op het strand en genoten van het zonnetje. Net voordat het donker werd, reden we totaal de andere kant op (naar het oosten). Daar liepen we een heuvel op en vanaf de top van de heuvel hadden we een schitterend uitzicht op het strand en de zonsondergang. Wat een begin van mijn week op Lombok!
Ik had helaas de hele dag nog helemaal niets gehoord van Cecilie. Terwijl het ook haar verjaardag was! Uiteindelijk kreeg ik ’s avonds een berichtje dat ze de hele dag in het ziekenhuis was geweest… Ze had een scooterongeluk gehad en een flinke wond op haar voet. Gelukkig was ze verder ongedeerd. De komende dagen mocht ze echter niets doen, behalve rust houden voor haar voet. Uiteindelijk heb ik haar die avond nog wel gezien, aangezien Elin en ik Cecilie en haar vriendinnen joinden met eten..
Op dinsdag zijn Elin en ik de hele dag op het strand geweest. We zijn eerst naar het verste strand gereden. Dat strand ligt op minimaal een half uur rijden en de weg ernaar toe is prachtig! Door de heuvels en bergjes met af en toe een waanzinnig uitzicht op de turquoise zee. Adembenemend! Het is ook zo super dat je dus een half uur rijdt zonder ook maar één auto tegen te komen, en heel weinig mensen. In de middag zijn we naar een ander strand gegaan. Wat we niet wisten was dat dit strand echter moeilijk te bereiken was. Lange tijd off road, over een zandpad met heel veel stenen naar beneden. Het was voor mij de tweede dag op de scooter en het was een aardige uitdaging, maar het ging allemaal goed. En het resultaat was ook al weer zo geweldig! Het was een klein strandje met allemaal typisch Aziatische “open huisjes” waar je heerlijk in kon zitten. Verder was het ook heel rustig, er waren misschien vijftien mensen? In de avond hebben we heerlijk heel fout bij een hamburger tent gegeten, ik had zelf een heerlijke wrap...
Op woensdag zouden we op de scooter met Gap en een stel uit het guest house naar Mataram, een grote stad op Lombok. Ongeveer anderhalf uur rijden. ’s Ochtends voelde ik me al niet zo heel lekker, maar ik had wel zin om even lekker te rijden en een stad te bezoeken. De heenweg ging prima, ik reed. Het duurde alleen wel heel erg lang voordat we er waren. Daar aangekomen voelde ik me echter steeds slechter… Uiteindelijk moest ik ook erg overgeven, gewoon op straat. Wat voelde ik me verschrikkelijk. We wilden snel naar huis gaan. Ik ging achterop bij Gap, want rijden ging niet meer. Maar ook achterop ging niet, dus uiteindelijk een taxi terug genomen. Vervolgens heb ik de hele middag ziek op bed gelegen. Ik kon niets binnen houden, zelfs geen water. Volgens Gap hebben veel meer toeristen hier last van. Als ze lange afstanden op de scooter rijden zonder zich warm aan te kleden met een jas bijvoorbeeld, omdat het ook heel hard waait. Dat in combinatie met zeventig rijden gaat dus niet goed…. Ik kon ’s avonds niets eten. Uiteindelijk loperamide genomen en de hele middag en avond geslapen. Het was wel heel rot. Het was namelijk de laatste avond dat Elin er was, op donderdagochtend vertrok ze naar het noorden om de berg Rinjani vier dagen te beklimmen! Lara zou voor ons koken. Ik kon er dus helaas niet bij zijn.
De volgende dag heb ik ook nog veel gerust. Ik voelde me wel al een stuk beter en ben ’s middags even op de scooter naar Cecilie gegaan om te kijken hoe het met haar was. Zij zat in een hotel / guest house met zwembad dus ik dacht dat ik mezelf daar beter zou kunnen vermaken. Het kostte me echter wel een hoop energie zo even.. Die avond had Lara heel lief groentesoep voor mij gemaakt. Zo blij mee! En ik kon het nog binnenhouden ook….
Vrijdag ben ik uiteindelijk met Cecilie en Emma (de reisbuddy van Cecilie) naar het verste strand gereden. Dit ging prima, maar was ook erg vermoeiend. Ik was nog niet optimaal fit… We hebben de hele dag daar gehangen. ’s Avonds lekker uit eten geweest voor ons afscheidsdiner, want Cecilie zou de volgende dag naar Gili’s vertrekken. Na het eten ging ik nog naar de beachbar. Kuta is heel klein en niet toeristisch, het enige waar je een beetje uit kunt gaan zijn drie barretjes naast elkaar op het strand. Dat begint rond negen uur en is rond twaalf uur alweer af haha. Super leuk gehad die avond!! Hele foute leuke oude muziek en leuke mensen ontmoet.
Zaterdag ben ik ten slotte met Gap naar het stadje Praya geweest. Ik wilde graag een afscheidscadeautje voor zijn kinderen kopen. We hebben samen gezellig geluncht: Lombok stijl! Op een kussentje op de grond aan een tafeltje en met de handen eten (rijst met saté)! Erg leuk gehad.
Uiteindelijk bleek Cecilie die dag ook nog op Lombok te zijn. Ze kon nog geen eens op haar voet staan, laat staan lopen, dus het leek haar niet verstandig om te reizen. Eind van de middag heb ik haar uiteindelijk opgehaald van haar hotel. Lara heeft toen een heerlijk afscheidsdiner gekookt: eend met een heerlijke marinade. Het was echt het beste vlees tot nu toe! Na het eten hebben we nog met de kinderen Madagaskar de serie gekeken. En daarna was het toch echt tijd om definitief (voor nu) afscheid te nemen van Cecilie, Gap en Lara. De volgende dag vertrok ik namelijk om 4:30 naar het vliegveld, waar Gap me heel pittig naar toe bracht!! En om 6uur was het dag Lombok, hallo Java! Over mijn reis en Java zal ik in mijn volgende blog vertellen.

Fijne tweede pinksterdag!