Gemiddelde week in Ubud

Hoi allemaal!

Guess who's back..! De afgelopen weken zijn zo ontzettend druk geweest. We zitten nu volop in het hoogseizoen, met in ons center minimaal 170 vrijwilligers. Ontzettend gezellig!

Aangezien het zo ontzettend druk is, zijn alle coordinatoren broodnodig om mee te gaan naar school. Mijn Bahasa is te minimalistisch om ook met de vrijwilligers naar school te gaan. Om deze reden laten ze mij elke week de introductieweek doen. Om de twee weken is er een weekend dat niet zoveel vrijwilligers arriveren (bijvoorbeeld 30 versus 170 het weekend erop). Aangezien we maar vier main coordinatoren hebben die de introductieweek kunnen begeleiden (ivm ervaring en Engels niveau) begeleid ik nu dus al vier weken een groep alleen. Ik ben zo trots! Aangezien mijn leven op dit moment dus alleen uit het begeleiden van de introductieweek bestaat, dacht ik jullie eens even een uitgebreide blik in de gemiddelde introductieweek te laten werpen. Vorig jaar een blog over de introductieweek vanuit het perspectief van vrijwilliger, nu een blog over de introductieweek vanuit het coordinatorsperspectief. :) Aangezien het schema altijd heel druk is, is deze blog ook erg lang geworden. Ik hoop dat jullie het desondanks leuk vinden om te lezen! Laten we beginnen....

Mijn week begint eigenlijk al op zondag. Op zondag arriveren de meeste vrijwilligers en werken de meeste coordinatoren om de nieuwe gasten te verwelkomen, informatie te geven en naar hun kamer te brengen (check in). Op deze dag ontmoet ik dus ook vaak al een groot gedeelte van mijn groep. Gedurende de drukke periode ben ik vaak savonds om 23:00 pas klaar en ga ik daarna snel naar huis om te slapen. De volgende dag begint het programma al om 8:45.

Op maandag beginnen we altijd met een wandelingtour naar Downtown Ubud. Eerst moet ik echter op zoek naar al mijn vrijwilligers. Die zijn verspreidt over verschillende huizen dus het is frequent chaotisch. Vooral als we zes verschillende groepen hebben, die allemaal verzamelen op dezelfde plek (in de communty center). Voordat we aan onze wandeltocht beginnen, introduceer ik mijzelf altijd, herhaal ik het programma en geef ik informatie over de Banjar (community center). Elk dorp heeft z'n eigen Banjar. De Banjar is een grote ruimte die je in het centrum van elke village vindt. In deze ruimte worden ceremonies voorbereidt, vergaderingen gehouden en geoefend met de traditionele instrumenten. Boven de Banjar vind je een kleine tempel en een grote bel. Zodra deze bel twee keer slaat, zal iedereen uit het dorp naar de Banjar komen. Na deze informatie wandelen we met de hele groep naar Monkey Forest (ongeveer twintig minuten). Met een grote groep kan dit nogal een uitdaging zijn als je alleen de groep begeleidt, aangezien er niemand achteraan loopt om de allerlaatste vrijwilligers in de gaten te houden. Zo verlies je gemakkelijk wat vrijwilligers. Om deze reden wijs ik altijd enkele westerse personen aan die verantwoordelijk zijn voor de laatsten haha. Lekker makkelijk voor mij.... Vooral Chinesen willen nog wel eens de groep per ongeluk ontduiken, omdat ze vaak veel foto's maken en gemiddeld langzamer lopen... Als je Chinezen leert kennen zijn ze vaak de allerliefste vrijwilligers met een liefdevol hart. Als je echter niet je best doet om ze te leren kennen, zullen ze je het niet makkelijker maken haha. Persoonlijk ben ik gek op ze, doe ik altijd mijn best zo snel mogelijk hun Engelse (!) naam te leren kennen en ben ik vaak ontzettend geduldig met ze.
Als we bij Monkey Forest aankomen is het tijd voor de volgende informatie. In Monkey Forest lopen meer dan 600 apen rond, verdeeld in vijf groepn. Soms hebben ze een gevecht tussen de groepen, maar gelukkig niet vaak. Ook hebben ze een begraafplaats, een tempel en heilig water in de Monkey Forest. Er is dus aardig wat te zien... Maar om het allemaal een beetje peacefull te houden, moet iedereen zich wel aan wat regels houden. Zo moeten alle plastic tassen en flesjes in de dichtgeritste tas, want om de een of andere reden vinden de apen flessen en plastic bereinteressant. Ze zullen je erom vechten en geloof me, dit gevecht zal je niet winnen haha. Ook mogen de vrijwilligers nooit gillen als er een aap op hen springt, want anders denken de apen dat je je mensen army bij elkaar roept. De apen zullen dan hetzelfde doen en dan hebben we de derde Wereldoorlog. Dat willen we natuurlijk niet! Haha. Vervolgens krijgen de vrijwilligers een half uur de tijd om rond te dwalen. Zelf wacht ik vaak ergens buiten, want ik houd nog steeds niet van de apen. Ze kunnen zo onvoorspelbaar zijn. Ik rust wel even lekker uit :) Na de MF lopen we naar de traditionele market en mogen de vrijwilligers een half uur shoppen en "sporten", namelijk afdingen. Blijft een sport hoor! Na de markt vervolgen we onze weg naar het paleis van de Koning. We mogen alleen de tuin bekijken, want in de rest van het gebied woont nog steeds de familie van de Koning. Daarna wandelen we terug naar center 2 en mag ik lekker even relaxen.
In de middag geef ik vervolgens cultuurles. Ik vertel over de Balinese cultuur, de vele vele ceremonies die ze hebben, de typische huisindeling en ten slotte de do's and dont's binnen de cultuur. Hoe kan de vrijwilliger de toeristenimage van zich afschudden en onderdeel van de village worden. Een belangrijk onderwerp! Vervolgens komt er voor mij een rompenslomp aan adminstratief werk. Iedereen moet voor mij een heel document met regels lezen en ondertekenen, paspoort, verzekering en criminal back ground check geven. Deze documenten moet ik vervolgens allemaal kopieren en samenvoegen. Met 30 vrijwilligers geeft dit altijd aardig wat werk... En dan is het vaak alweer 18:30 en gaan we op weg naar de traditionele Kecak dans. Tijdens het optreden kan ik altijd weer even relaxen, daarna iedereen in de taxi en hup naar huis. Rond 21:15 ben ik vaak dan eindelijk thuis en zit de maandag erop.

Mijn schema verschilt altijd per week, omdat er ook met de andere groepen rekening wordt gehouden, maar vaak heb ik dinsdagochtend weer een wandeling op schema staan. Voor mij is dit ideaal, dan heb ik al het zware al gehad. :) We wandelen dan naar de rijstvelden (20min) en vervolgens dwars door de rijstvelden heen. Dit is wel ongelovelijk mooi. Dan vervolgen we onze weg naar Campuhan Hill, de beauty hills van Ubud. Het prachtige uitzicht is de ietwat vermoeiende klim meer dan waard. Aan de andere kant van de heuvel wacht ons allereerst een art shop, waar de eigenaar vol trots zijn eigen schilderijen en houten egg-painting laat zien. Hierna hebben we altijd een half uur break in Alam Ubud, een mooi restaurant waar je heerlijk kunt relaxen en zwemmen. :) Daarna de terugweg, 45 minuten, maar gemakkelijker dan de heenweg.
Smiddags is het programma gelukkig wat rustiger, Bahasa language class waarin ik ze alphabet, greetings en basis zinnen leer. Ook maken mijn vrijwilligers een sketch voor de batik painting de volgende dag. Scheelt een hoop tijd. Daarna wacht ik vaak nog even op de oude vrijwiliggers die terug komen van school en vervolgens lekker naar huis. Tegenwoordig ga ik savonds met de jongens mee naar een voetbal plek, waar ze een uurtje voetballen. Heel gezellig altijd!

Op woensdag ochtend heb ik vervolgens bahasa language class waar ik mijn vrijwilligers de basis zinnen van de vorige dag overhoor en vervolgens getallen en kleuren en dieren leer. Daarna mogen ze mij alles vragen wat ze willen weten. Maar niet te veel haha. Smiddags staat de batik painting op het programma. Dan gaan we terug naar Penestanan (center1) en mogen de vrijwilligers lekker schilderen. een van de leukste onderdelen op het programma, omdat iedereen het geweldig vindt en lekker relaxed is. Het heeft een ontzettend therapeutische werking. Komende woensdag is een goede vriend van mij jarig, en afgelopen batik class heb ik zelf ook een batik painting voor hem gemaakt. Leuk cadeau he!

Op donderdagochtend staat vervolgens kookles op het programma. Ik kan mij nog zo herinneren dat ik deze les vorig jaar zo ontzettend eng vond. Ik wist niet wat ik precies moest maken en hoe. Gelukkig had ik toen Rina om mij te helpen. Ondertussen doe ik het vaak alleen, weet ik precies wat ik moet maken, verloopt de hele dag smooth en is het eindresultaat altijd heerlijk! Het is alleen wel veel werk, omdat na de les alles moet worden afgewassen. Vorig jaar deed ik dat zelf, maar tegenwoordig laat ik mijn vrijwilligers ook zelf afwassen. Scheelt een hoop tijd. :) Maar eigenlijk is deze les, als je het goed doet, ontzettend leuk. Ik hoef alleen aanwijzingen te geven en verder doen de vrijwilligers alles. Dit geeft mij ook weer tijd om tussendoor af te wassen, te kletsen met de vrijwilligers en namen te leren haha. Op het programma staan vier verschillende dingen. Allereerst maken we lemon ice tea. Ik kook suiker in water totdat het vloeibaar is en vervolgens kook ik de thee in hetzelfde water. Daarna mt uitgeknepen sap van de lemon en ijsblokjes. Voila! het beste zomerdrankje ooit. Kunnen we ook thuis gemakkelijk maken! Dan maken we gado gado, wat letterlijk gemixed betekend. We maken verschillende groenten: sla, soort van sperziebonen, wortel en soya bonen. Deze eten we dan samen met satesaus. Vervolgens maken we heerlijke tempe manis (sweet tempe). De tempe (bestaande uit soyabonen) frituren we eerst. Dan bakken we ui, peper en knoflook en mixen we vervolgens met de tempe. Dan nog soya saus, sweet kecap saus, zout en suiker. En voila, mijn favoriete gerecht is klaar! Als je dit op de juiste manier maakt is het echt heeeerlijk! ten slotte maken we pisang goreng, dit is gefrituurde banaan. Samen met geraspte kaas en chocoladesaus is dit echt een goddelijk gerecht! Nu is denk ik wel duidelijk waarom kookles zo leuk is he :D
Smiddags staat ten slotte flower offering op het programma. Met trots kan ik zeggen dat ik hier een stuk beter in geworden ben! Maar nog niet goed genoeg dat ik ervoor kies om het alleen te doen, ik vraag Srii altijd om mij te helpen haha, voor het geval ik opeens niet meer zoveel geduld heb. Van young coconut leave maken we namelijk een boxje. Maar de kanten moeten aan elkaar gestickt worden met een bamboostick. En ja, dit vergt een hele hoop geduld en controle van de emoties. Een beetje te snel en het bamboostickje breekt al. Ook een erg therapeutische les dus! Als het boxje vervolgens in elkaar zit, plaatsen we de bloemen erin. Elke kleur staat voor een andere god en een ander symbool (water, vuur, wind, aarde en balans). Zonder deze elementen kunen we niet leven, vandaar dat de goden van deze elementen elke dag vereerd worden. Na deze les vraag ik mijn vrijwilligers het evaluatieformulier in te vullen. Hierin geven ze feedback over het programma, de coordinator, de accommodatie, het eten en een overal score. Dit is altijd even spannend, vooral de score voor de coordinator (lopend van 1 (slecht) tot 6 (exceptional). De score van afgelopen week was mijn beste score ooit: ik kreeg 2 keer een 5 (excellent) en 22 keer een 6 (exceptional)! Ik ben nog nooit zo trot geweest haha).
Ten slotte begint om 18u een speciaal dinner voor alle vrijwilligers, waarbij we de nieuwe groepen vrijwilligers verwelkomen en afscheid nemen van de vrijwilligers die ons dat weekend gaan verlaten. Er is altijd meer eten Dan normaal en het is altijd leuk om iedereen te zien! Soms gaat de kraan helaas kapot en mogen wij na afloop alles zelf afwassen. Maar zelfs dit is altijd gezellig haha. Vaak klokken we uit rond 21:00..

En dan begint gelukkig de laatste dag van de week. Vrijdag! Sochtends gaan we naar de Pura Tirta Empul, de tempel met het heilige water. Eerst bezoeken we de tempel en daarna reinigen we onszelf in het heilige water. Ondanks dat ik hier ondertussen al zo vaak ben geweest (bijna twintig keer), is het elke keer weer even speciaal voor mij. Sommige beelden waar een waterstraal uitkomt, hebben een speciale betekenis. Zo zijn er enkele voor baby ceremony, Building ceremony en voor als je bijvoorbeeld een nieuwe auto hebt. En zo zijn er ook twee die speciaal voor crematie ceremonie zijn. Deze gebruiken we normaliter niet, maar een paar weken geleden hebben we gebid voor alle mensen in Nice. Een prachtig gebaar en een moment welke ik nooit zal vergeten...
Het verhaal van de tempel is overigens als volgt. Vele jaren geleden vond een oorlog tussen goede en kwade geesten plaats. De kwade geesten wonnen en namen bezit van de lichamen van de goede geesten. De leider van de goede geesten deed vervolgens meditatie om te ontdeken wat hij moest doen. In een visioen kwam naar voren dat hij de speciale paraplu op een specifieke locatie in de grond moest steken. Toen hij de paraplu vervolgens weer uit de grond trok, kwam er helig water naar boven. Dit ater komt van alle hoeken van bali, aangezien je zowel zwart als wit zand in het water ziet. Vervolgens gebruikte de leider het heilige water om de lichamen te heiligen. Daarop verdwenen de slechte geesten uit de lichamen van de goederikken, kwamen deze weer (sterker!) tot leven en vervolgens wonnen ze de oorlog. Vandaar dat de tempel beroemd is geworden en door ontzettend veel mensen wordt bezocht.
Na de heilige blessing gaan we weer huiswaarts. Smiddags hebben we ten slotte een grote meeting waarin we het programma voor volgende week bespreken. Ik ben altijd aanwezig bij de meeting voor het teaching programma. Deze meeting duurt het langst. Afgelopen week was echt chaotisch, we hadden de meeting met ongeveer 125 vrijwilligers. Gelukkig liep het wel goed af. Na de meeting, rond 16:30, verzamelen allen coordinators op kantoor en helpen we bij de voorbereiding voor volgende week. Als alles op orde is begint vervolgens de wekelijkse vrijdag meeitng, waarin alle feedback besproken wordt en het rooster voor de volgende week... Deze meeting start soms om 18u, maar vaker pas om 19 of 20. Dus ook vrijdag is vaak een dag die laat eindigt! En dan.... eindelijk het einde van de week en lekker een dagje weekend!

Dat is het dus. Elke week weer. Maar door de nieuwe mensen, is elke week toch weer anders. Wat vinden jullie van mijn werkleven? :D
In het begin vergat ik nogal eens te genieten en op een gegeven moment was ik echt mijn balans kwijt. Nu ga ik er lekker op uit in het weekend en geniet ik met volle teugen van zowel het werken als mijn vrije tijd! Hopelijk genieten jullie ook allemaal!

Liefs Lisa